21/10/2013

Η τρυφερή «Πριγκίπισσα Χριστίνη» της διπλανής πόρτας

Η τρυφερή «Πριγκίπισσα Χριστίνη» της διπλανής πόρτας
Από τα γυρίσματα της ταινίας «Πριγκίπισσα Χριστίνη» της Ιριδος Ζαχμανίδη: η Χριστίνη με τον συμπρωταγωνιστή της Παντελή Τσιρίδη

« Συνήθισα τον τρόπο ύπαρξής τους » αναφέρει στην αρχή του ντοκυμαντέρ «Πριγκίπισσα Χριστίνη» ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Λευτέρης Βογιατζής αναφερόμενος στην επαφή του με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, τα παιδιά με το σύνδρομο Ντάουν που χρησιμοποίησε για τις ανάγκες της παράστασης «Μπέλα Βενέτσια» από το έργο τουΓιώργου Διαλεγμένου

Κατά κάποιον τρόπο, η φράση του Βογιατζή συνοψίζει την όλη προσπάθεια της σκηνοθέτιδας του ντοκυμαντέρ Ιριδος Ζαχμανίδη, η οποία εστιάζοντας σε ένα από τα πρόσωπα του «Μπέλα Βενέτσια», τη Χριστίνη, θέτει σοβαρά ερωτήματα που αφορούν κάθε σκεπτόμενο πολίτη: «Μπορούν τα άτομα με νοητική υστέρηση να συνεργαστούν με τους λεγόμενους φυσιολογικούς;Τι έχουν οι τελευταίοι να κερδίσουν από τη συνεύρεση αυτή;Μπορούν τα άτομα με νοητική υστέρηση να επωφεληθούν από τη μεικτήεκπαίδευση;Μπορούν να κάνουν ακόμα και τη δική τους οικογένεια;»

«Αυτό που σίγουρα κατάλαβα από την εμπειρία μου είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τεράστια επιθυμία να επικοινωνήσουν» μας είπε η Ζαχμανίδη που αποφάσισε να επιστρέψει στη σκηνοθεσία (την είχε εγκαταλείψει για πολλά χρόνια) όταν είδε την παράσταση του Βογιατζή. « Η επιθυμία τους δημιουργεί μεγάλη ενέργεια και η ενέργεια αυτή,όσο παράξενο και αν ακούγεται,μπορεί να γίνει μεταδοτική ». 

Στη φωνή της σκηνοθέτιδας διακρίνω ειλικρινή τρυφερότητα που προδίδει το ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της «Πριγκίπισσας Χριστίνης» η σκηνοθέτις συνέπασχε με τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο Ντάουν. Με διορθώνει όταν χρησιμοποιώ τις λέξεις « άτομα με ειδικές ανάγκες » και με παραπέμπει στην ιστοσελίδα www.ameamedia.gr της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης όπου υπάρχει ειδικό λεξιλόγιο των πολιτικά ορθών όρων που πρέπει να ακολουθούνται στις αναφορές στους αναπήρους. Μεγάλο μέρος του ντοκυμαντέρ που διαρκεί 66΄ εκτυλίσσεται στους χώρους του ΠΕΓΚΑΠ-ΝΥ (Παvελλήvια Εvωση Γovέωv και Κηδεμόvωv Ατόμωv-Παιδιώv με Νoητική Υστέρηση), ο πρόεδρος του οποίου Αναστάσιος Χρήσιμος είναι ο ίδιος πατέρας παιδιού με σύνδρομο Ντάουν. « Αυτά τα παιδιά δεν είναι απροσάρμοστα » αναφέρει ψύχραιμα ο τελευταίος. « Αντιθέτως,είναι πολύ προσαρμοσμένα. Εχουν πλούτο συναισθημάτων και πολλά ενδιαφέροντα». Οντως, ο φακός της Ζαχμανίδη «συλλαμβάνει» εικόνες που όχι μόνον δεν προκαλούν οίκτο αλλά δείχνουν απολύτως φυσιολογικές. Ενα αγόρι μιλάει για το πάθος του, τον Ολυμπιακό. Ενα άλλο για το αίσθημά του, περήφανο που θα παντρευτεί. « Μου κόπηκε η κλωστή!» φωνάζει με παράπονο μια κοπέλα που εργάζεται στο υφαντουργείο του ιδρύματος. Στη συνέχεια εξηγεί τις δυσκολίες της εργασίας της. 

Για την Ιριδα Ζαχμανίδη η «Πριγκίπισσα Χριστίνα» ήταν προσωπικό στοίχημα. Εχοντας σπουδάσει σκηνοθεσία και αφού εργάστηκε σε αρκετές ελληνικές και ξένες παραγωγές στην Ελλάδα, εγκατέλειψε την κινηματογραφική δημιουργία, πέρασε από την κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση και από το 2001 ανήκει στο δυναμικό του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ. 

Αποδίδει πάντως την ανοιχτή και ελεύθερη προσέγγισή της των παιδιών φερομένων ως «προβληματικών» στην ψυχανάλυση. « Η διαδικασία της ανάλυσης σου δίνει τη δυνατότητα να απομυθοποιήσεις και να απογυμνώσεις τα δικά σου τα προβλήματακαι να τα εντάξεις πλέον σε μια καθημερινότητα,να ζήσεις μαζί τους.Τότε το πρόβλημα παύει να είναι πρόβλημα,γίνεται καθημερινό,“φυσιολογικό” ». 

Πηγή: www.tovima.gr

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire